1 - كسى كه وضو مى گيرد، مستحب است در موقعى كه نگاهش به آب مى افتد بگويد:
بسم الله و بالله و الحمدلله الذى جعل الماء طهورا و لم يجعله نجسا:
(به نام خدا، و به يارى او، حمد و سپاس مخصوص اوست كه آب را پاك قرار داد، و آن را نجس قرار نداده است .)
2 - موقعى كه پيش از وضو دست خود را مى شويد بگويد:
اللهم اجعلنى من التوابين ، واجعلنى من المتطهرين :
(خداوندا، مرا از توبه كنندگان و پاكيزگان قرار ده .)
3 - و در وقت مضمضه كردن ، يعنى آب در دهان گردانيدن ، بگويد:
اللهم لقنى حجتى يوم القاك ، واطلق لسانى بذكرك :
(بارالها، تو خود به من در آن روزى كه با تو ملاقات مى كنم دلايلم را به من تلقين نما و زبانم را براى ياد كردنت آزاد گردان .)
4 - و در وقت استنشاق ، يعنى آب در بينى كردن ، بگويد:
اللهم لاتحرم على ريح الجنة واجعلنى ممن يشم ريحها و روحها و طيبها:
(بارالها، بوييدن بوى بهشت را بر من حرام مگردان و من را از جمله كسانى قرار ده كه بوى بهشت را و پاكيهاى آن را احساس نمايم .)
5 - و در موقع شستن صورت بگويد:
اللهم بيض وجهى يوم تسود فيه الوجوه ، و لا تسود وجهى يوم تبيض ‍ فيه الوجوه :
((خدايا، صورت مرا در روزى كه همه صورتها در آن سياه است ، سفيد گردان (كه اشاره به روز جزا است روزى كه همه گناهكاران رو سياه وارد مى شوند) در روزى كه رويها سپيد مى گردد رويم را سياه مگردان )).
6 - در وقت شستن دست راست بگويد:
اللهم اعطنى كتابى بيمينى ، والخلد فى الجنان بيسارى و حاسبنى حسابا يسيرا:
(خداوندا، نامه اعمال من را از جانب راست به من بده ، و زندگى ابدى را از جانب چپ به من اعطا بفرما و در هنگام حسابرسى اعمال ، به نرمى محاسبه بفرما.)
7 - و در وقت شستن دست چپ بگويد:
اللهم لا تعطنى كتابى بشمالى ، و لا من وراء ظهرى ، و لا تجعلها مغلولة الى عنقى ، و اعوذبك من مقطعات النيران :
(بارالها، نامه اعمال من را به دست چپم مده و يا از پشت سرم ، و آن را همچون زنجير بر گردن من نيفكن ، و به تو پناه مى آورم از پاره هاى آتش ‍ جهنم .)
8 - و موقعى كه سر را مسح مى كند بگويد:
اللهم غشنى رحمتك و بركاتك و عفوك :
(بارالها، سايه رحمت و بركات و عفو خويش را بر من بگستران ).
و در وقت مسح پا بخواند:
اللهم ثبتنى على الصراط يوم تزل فيه الاقدام ، واجعل سعيى فيما يرضيك عنى يا ذا الجلال والاكرام :
(بارالها، قدمهايم را بر روى پل صراط محكم بگردان ، در روزى كه قدمهاى مردم بدكار در آن مى لرزد، و تلاش و كوشش مرا در آنچه تو را از من راضى مى گرداند قرار ده ، اى صاحب جلال و كرامت )⁽¹⁰⁹⁾.

1 - قبل از تكبيرة الاحرام :
يا محسن قد اتاك المسى ء وقد امرت المحسن ان يتجاوز عن المسى ء انت المحسن و اءنا المسى ء بحق محمد و آل محمد صل على محمد و آل محمد و تجاوز عن قبيح ما تعلم منى
(اى خدايى كه به بندگان احسان مى كنى ، بنده گنهكار به در خانه تو آمد، و تو امر كرده اى كه نيكوكار از گنهكار بگذرد، تو نيكوكارى و من گناهكار، به حق محمد و آل محمد (صلى الله عليه و آله و سلم ) رحمت خود را بر محمد و آل محمد بفرست و از بديهايى كه مى دانى از من سر زده بگذر)⁽¹¹⁰⁾.
2 - قبل از خواندن حمد در ركعت اول :
اعوذ بالله من الشيطان الرجيم :
(پناه مى گيرم و التجا مى نمايم به معبود حق و خداوند مطلق ، از شر وسوسه ديو فريبنده سركش )⁽¹¹¹⁾.
3 - بعد از تمام شدن حمد:
الحمد لله رب العالمين :
(حمد و ستايش مخصوص خداست كه پروردگار جهانيان است )⁽¹¹²⁾.
4 - بعد از خواندن سوره توحيد:
كذالك الله ربى :
(چنين است پروردگار من )⁽¹¹³⁾.
5 - بعد از برخاستن از ركوع :
سمع الله لمن حمده :
(خدا بشنود و بپذيرد ثناى كسى كه او را ستايش مى كند)⁽¹¹⁴⁾.
6 - صلوات در ركوع و سجود:
اللهم صل على محمد و آله :
(خداوندا، بر محمد و خاندان او درود بفرست )⁽¹¹⁵⁾.
7 - در حال برخاستن براى ركعت بعد:
بحول الله و قوته اقوم و اقعد:
(به يارى خدا و نيروى او برمى خيزم و مى نشينم )⁽¹¹⁶⁾.
8 - بعد از تمام شدن تشهد:
و تقبل شفاعته وارفع درجته :
(و بپذير درخواست شفاعتش را درباره امتش و رفيع گردان درجه او را)⁽¹¹⁷⁾.
9 - بين دو سجده و تسبيحات اربعه :
استغفر الله ربى و اتوب اليه :
(طلب آمرزش و مغفرت مى كنم از خداوندى كه پرورش دهنده من است و به سوى او بازگشت مى نمايم )⁽¹¹⁸⁾.
10 - پيش از تشهد:
((الحمد لله )):
(حمد سپاس مخصوص خداوند است .)
و يا: بسم الله و بالله و الحمدلله خير الاسماء لله
(به نام خداوند بزرگى كه سزاوار پرستش است و به خداى يكتاى جل جلاله ، كه همه ستايشها و ثناها براى او مى باشد و بهترين نامها مخصوص ‍ اوست )⁽¹¹⁹⁾.
11 - بعد از سلام نماز:
اللهم صل على محمد و آله :
(خداوندا، درود فرست بر محمد و خاندان او.)
12 - در سجده ها دعا كند و از خدا حاجت بخواهد و اين دعا را بخواند:
يا خير المسؤ ولين و يا خير المعطين ارزقنى و ارزق عيالى من فضلك فانك ذوالفضل العظيم
(اى بهترين كسى كه از او سؤ ال مى كنند، و اى بهترين عطا كنندگان ! روزى بده به من و عيال من از فضل خودت ، پس بدرستى كه تو داراى فضل بزرگى )⁽¹²⁰⁾.
13 - روايت است از امام صادق (عليه السلام ) كه نمازگزار در بين قدمهاى خود نگاه كند، و قبل از ذكر تسبيح ((سبحان ربى العظيم و بحمده )) اين دعا را بخواند:
اللهم لك ركعت ، و لك اسلمت ، و بك آمنت ، و عليك توكلت ، و انت ربى ، خشع لك سمعى و بصرى و شعرى و بشرى و لحمى و دمى و مخى و عصبى و عظامى و ما اءقلته قدماى غير مستنكف و لا مستكبر و لا مستحسر
(خداوندا بر تو ركوع كردم ، و تسليم تو شدم ، و به تو ايمان آوردم ، و بر تو توكل نمودم ، و تو پروردگار منى . گوش و چشم و مو و پوست و گوشت و خون و مغز و پى و استخوانهاى من و هر آنچه كه قدمهايم به روى خود برداشته (تمامى اعضاء و جوارح من ) براى تو خاشع و فروتن است ، در حالى كه نه عار دارد، و نه متكبر است ، و نه خسته و ملول شونده )⁽¹²¹⁾.
14 - قبل از تسبيح سجده ، دعايى كه از امام صادق (عليه السلام ) روايت شده ، بخواند:
اللهم لك سجدت ، و بك آمنت ، و لك اسلمت ، و عليك توكلت ، وانت ربى ، سجد وجهى للذى خلقه ، و شق سمعه و بصره ، الحمد لله رب العالمين ، تبارك الله احسن الخالقين :
توكل نمودم ، و تو پروردگار منى . رويم براى آن كسى سجده نمود كه آن را آفريده ، و چشم گوش آن را ظاهر ساخته است . سپاس از آن خداست كه پروردگار عالميان است ، و مقدس است خداوند، كه بهترين آفرينندگان است .)⁽¹²²⁾

1. ربنا اتنا فى الدنيا حسنة و فى الاخرة حسنة و قنا عذاب النار: (اى پروردگار ما، در دنيا و آخرت به ما خير و خوبى عطا فرما، و ما را از شكنجه آتش حفظ نما)⁽¹²³⁾.
2. ربنا لا تزغ قلوبنا بعد اذ هديتنا وهب لنا من لدنك رحمة انك انت الوهاب :
(پروردگارا، پس از آن كه ما را هدايت فرمودى ، قلبهايمان را نلغزان و از لطف خويش به ما رحمتى عطا فرما، كه همانا تويى بخشنده بدون منت )⁽¹²⁴⁾.
3. ربنا اننا امنا فاغفر لنا ذنوبنا و قنا عذاب النار:
(پروردگارا، همانا كه ما ايمان آورده ايم ، پس گناهان ما را بيامرز و ما را از عذاب آتش نگاه دار.)⁽¹²⁵⁾
4. ربنا افرغ علينا صبرا و توفنا مسلمين :
(پروردگارا، قلب ما را از بردبارى سرشار فرماى ، و ما را مسلمان بميران )⁽¹²⁶⁾.
5. رب اشرح لى صدرى ، و يسرلى امرى ، واحلل عقدة من لسانى ، يفقهوا قولى :
(پروردگارا، سينه مرا گشايش ده ، و كارم را بر من آسان فرماى ، گره از زبانم بگشاى تا سخنم را بفهمند)⁽¹²⁷⁾.
6. ربنا اغفرلى ولوالدى و للمؤ منين يوم يقوم الحساب :
(اى پروردگار ما، مرا و پدر و مادرم را و ايمانمان را در روزى كه حساب برپا مى گردد بيامرز)⁽¹²⁸⁾.
7. ربنا ظلمنا انفسنا و ان لم تغفرلنا و ترحمنا لنكونن من الخاسرين :
(پروردگارا، ما به خويشتن ستم كرديم و اگر ما را نيامرزى و بر ما رحمت نياورى ، همانا كه ما از زيانكاران باشيم ⁽¹²⁹⁾.
8. رب اوزغنى ان اشكر نعمتك التى انعمت على و على والدى و ان اعمل صالحا ترضاه و ادخلنى برحمتك فى عبادك الصالحين : (پروردگارا، مرا توفيق عنايت فرماى تا نعمت تو را شكرانه به جاى آورم ؛ نعمتى كه به من و به پدر و مادرم عطا فرمودى . و توفيق عنايت فرماى تا كارى شايسته انجام دهم كه تو را خشنود سازد و به رحمت خود، مرا در زمره بندگان صالحت درآور)⁽¹³⁰⁾.
9. رب اجعلنى مقيم الصلوة و من ذريتى ربنا و تقبل دعاء (پروردگار من ، مرا و فرزندانم را بر پا دارنده نماز قرار بده و دعايم را بپذير)⁽¹³¹⁾.
10. ربنا عليك توكلنا و اليك اءنبنا و اليك المصير:
(پروردگارا، به تو توكل داريم و به تو روى آورديم و بازگشت همه به سوى توست )⁽¹³²⁾.

11. لا اله الا الله الحليم الكريم لا اله الا الله العلى العظيم سبحان الله رب السموات السبع و رب الارضين السبع و ما فيهن و ما بينهن و ما تحتهن و رب العرش العظيم والحمد لله رب العالمين اللهم اغفر لنا و ارحمنا و عافنا واعف عنا فى الدنيا و الاخرة انك على كل شى ء قدير:
(نيست معبودى سزاوار پرستش ، مگر خداوند يكتا، كه بردبار و بخشنده است . نيست معبودى سزاوار پرستش ، مگر خدايى كه يكتا و بزرگ است . پاك و منزه است پروردگار آسمانها و زمينهاى هفتگانه و آنچه در برون و درون آنها است . و خدايى كه محيط است بر سراسر آفرينش . و همه ستايشها و نيايشها سزاوار خدايى است كه پروردگار جهانيان است . بار خدايا مرا بيامرز و بر ما رحم فرما و ما را از همه بديها و كجرويها و گزندها محفوظ بدار و در اين دنياى زودگذر و آن دنياى پاينده از گناهان ما درگذر. بدرستى كه تو بر همه چيز توانايى )⁽¹³³⁾.

12. اللهم اغفرلى الذنوب التى تغير النعم :
(خداوندا، آن گناهانى را كه نعمتها را جا به جا مى كند و دگرگون مى نمايد، بر من بيامرز)⁽¹³⁴⁾.
13. رب زدنى علما و عملا و الحقنى بالصالحين
(پروردگارا، بر علم و عمل من بيفزاى ، و مرا به نيكوكاران بپيوند.)
14. الهى هب لى قلبا يدنيه منك شوقه ولسانا يرفع اليك صدقه و نظرا يقربه منك حقه :
(خداوندا، به من دلى ده كه شوقش آن را به تو نزديك كند، و زبانى ده كه راستى اش آن را به سوى تو فرا مى كشد، و نگاهى ده كه حق بودنش آن را به تو نزديك مى گرداند.)
15. الهى هب لى كمال الانقطاع اليك و انر ابصار قلوبنا بضياء نظرها اليك :
(خدايا، به من نيرويى ده كه كاملا از همه ببرم و به تو روى آورم ، و چشم دل ما را با نور نگاه به سوى تو روشن كن )⁽¹³⁵⁾.

الهى كيف ادعوك و قد عصيتك ، و كيف لا ادعوك و قد عرفت حبك فى قلبى و ان كنت عاصيا، مددت اليك يدا بالذنوب مملوة ، و عينا بالرجاء ممدودة . مولاى انت عظيم العظماء واءنا اسير الاسراء اءنا الاسير بذنبى المرتهن بجرمى ، الهى لئن طالبتنى بذنبى لا طالبنك بكرمك ، و لئن طالبتنى بجريرتى لا طالبنك بعفوك ، و لئن امرت بى الى النار لاخبرن اهلها انى كنت اقول لا اله الا الله ، محمد رسول الله ، اللهم ان الطاعة تسرك ، والمعصية لا تضرك ، فهب لى ما يسرك ، واغفرلى مالا يضرك ، يا ارحم الراحمين (خداى من چگونه بخوانمت با آنكه نافرمانى ات كرده ام ، و چگونه نخوانمت با آنكه دوستى تو را در دلم مى يابم ، هر چند كه نافرمانم . دستى را به سوى تو دراز كرده ام كه از گناه سرشار است ، و چشمى را به تو دوخته ام كه به اميد ناظر است . مولاى من ، تو بزرگ بزرگانى و من اسير اسيران ، من اسير به گناه و گروگان به جرم خويشم . خداى من ، اگر مرا به گناهم بگيرى من تو را به كرمت مى گيرم ، و اگر مرا به جرمم بستانى من تو را به عفوت مى ستانم ، و اگر فرمان دهى مرا به آتش برند دوزخيان را گويم كه من گوينده لا اله الا الله ، محمد رسول الله بوده ام . خداوندا، فرمانبرى تو را مسرور مى سازد، ولى معصيت به تو زيانى نمى رساند، پس به من ببخش ‍ آنچه را كه تو را مسرور مى سازد، و بر من ببخش آنچه را كه به تو زيانى نمى رساند، اى مهربانترين مهربانان )⁽¹³⁶⁾.

لا اله الا الله الحليم الكريم لا اله الا الله العلى العظيم سبحان الله رب السموات السبع و رب الارضين السبع ، و ما فيهن و ما بينهن و رب العرش ‍ العظيم . اللهم انت الله نور السموات والارض وانت الله زين السموات والارض و انت الله جمال السموات والارض ، و انت الله عماد السموات والارض و انت الله قوام السموات والارض و انت الله صريخ المستصرخين وانت الله غياث المستغيثين و انت الله المفرج عن المكروبين و انت الله المروح عن المغمومين و انت الله مجيب دعوة المضطرين و انت الله اله العالمين و انت الله الرحمن الرحيم و انت الله كاشف السوء و انت الله بك تنزل كل حاجة :
(معبودى نيست جز خداوند بردبار و بزرگوار، معبودى نيست جز خداى بلند پايه و بزرگ ، منزه است خداوند كه رب آسمانهاى هفتگانه و زمينهاى هفتگانه و آنچه در آنها و ميان آنها است و رب عرش بزرگ است . خداوندا تو الله نور آسمانها و زمينى ، و تو الله زيب آسمانها و زمينى ، و تو الله جمال آسمانها و زمينى ، و تو الله ستون آسمانها و زمينى ، و تو الله پايه آسمانها و زمينى ، و تو الله فريادرس ناله زنندگانى ، و تو الله دادرس دادخواهانى ، و تو الله زداينده اندوه اندوهمندانى ، و تو الله برطرف سازنده غم غمزدگانى ، و تو الله اجابت كننده دعاى درماندگانى ، و تو الله معبود جهانيانى ، و تو الله رحمن و رحيمى ، و تو الله زداينده پريشانى و سوء حالى ، و تويى الله كه هر نيازى به درگاه تو آورده شود)⁽¹³⁷⁾.

قال الصادق (عليه السلام ): من صلى صلوة و عقب الى اخرى فهو ضيف الله و حق على الله ان يكرم ضيفه :
هر كه نماز فريضه كند و بعد از آن تعقيب بخواند تا نماز ديگر، يعنى به خواندن دعاهايى كه بعد از نماز بايد خواند و قرائت قرآن و غيره مشغول گردد تا وقت نماز ديگر، پس آن بنده مهمان خداست و حق است بر خداى عزوجل اين كه اكرام كند مهمان خود را.
(وافى ، ج 2، ص 11)
مستحب است انسان بعد از هر نماز، مقدارى مشغول تعقيب يعنى خواندن ذكر و دعا و قرآن شود. و بهتر است پيش از آن كه از جاى خود حركت كند و وضو و غسل و تيمم او باطل شود، رو به قبله تعقيب را بخواند. لازم نيست تعقيب به عربى باشد، ولى بهتر است چيزهايى را كه در كتابهاى دعا دستور داده اند بخواند⁽¹³⁸⁾.
ما در اين جا بعضى از تعقيبات ماءثوره را كه با فضيلت خاصى با اسناد معتبر نقل شده ، مى آوريم تا مؤ منين به خواندن آن مداومت فرمايند، و آنها چند رقم است :
1 - بعد از سلام هر نماز سه مرتبه ((الله اكبر)) بگو و در هر تكبير دستها را تا محاذى گوشها بالا ببرد.
2 - از تعقيبهايى كه خيلى سفارش شده است ، تسبيحات حضرت زهرا (س ) است كه بايد به اين ترتيب گفته شود: 34 مرتبه ((الله اكبر))، 33 مرتبه ((الحمد لله )) و 33 مرتبه ((سبحان الله ))⁽¹³⁹⁾.
امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((اگر عبادتى بالاتر از اين بود، خداوند آن را براى حضرت زهراء (عليه السلام ) اهداء مى كرد)).
و نيز فرمود: ((از هزار ركعت نماز مستحب نزد خدا برتر است )).
3 - مستحب است بعد از هر نماز، سجده شكر نمايد و همين قدر كه پيشانى را به قصد شكر بر زمين بگذارد، كافى است . ولى بهتر است صد مرتبه يا سه مرتبه يا يك مرتبه ((شكرا لله )) يا ((شكرا)) يا ((عفوا)) بگويد و نيز مستحب است كه هر وقت نعمتى به انسان مى رسد و يا بلايى از او دور مى شود، سجده شكر بجا آورد⁽¹⁴⁰⁾.
4 - مستحب است صلوات بر پيغمبر (صلى الله عليه آله و سلم ) بفرستد⁽¹⁴¹⁾.
5 - مستحب است خواندن ((آية الكرسى )) و آيه ((شهد الله ...)) و آيه ملك ، بعد از همه نمازها⁽¹⁴²⁾.
6 - دعاها و تعقيبات مشترك و مخصوص نمازها، كه در كتب ادعيه آمده است و در اين بخش تعدادى از آنها را آورده ايم .
امام صادق (عليه السلام ) مى فرمايد: ((همين كه از نماز واجب فارغ شدى به دعا و تعقيب نماز مشغول باش ، دعاى بعد از نماز صبح و ظهر و مغرب مستجاب مى شود.⁽¹⁴³⁾))
7 - در تعقيب نماز شرط است كه متصل به فراغ از نماز باشد.
8 - در تعقيب بهتر است در همان جاى نماز رو به قبله و با طهارت بنشيند و آنچه از ائمه طاهرين (عليهم السلام ) وارد شده ، بخواند⁽¹⁴⁴⁾.
امام صادق فرمود: ((خداوند نمازهاى پنجگانه را در بهترين ساعتها بر شما واجب كرد، بنابراين پس از نمازها (كه در بهترين وقتها انجام مى گيرد) دعا كنيد))⁽¹⁴⁵⁾.

1. لا اله الا الله وحده وحده ، انجز وعده ، و نصر عبده ، و اعز جنده ، و غلب الاحزاب وحده ، فله الملك و له الحمد، يحيى و يميت ، و هو حى لا يموت ، بيده الخير، و هو على كل شى ء قدير:
(خدايى جز الله نيست ، يكتاى يگانه ، وعده خود را صورت واقع داد و بنده اش را يارى فرمود و سپاهش را عزت بخشيد و به تنهايى بر همه احزاب چيره گرديد. پس ملك او راست و حمد او را، زنده مى گرداند و مى ميراند و او زنده جاويد است و خير تنها به دست اوست و او بر همه كارها بسى قدرتمند است )⁽¹⁴⁶⁾.
2. اللهم اهدنى من عندك ، و افض على من فضلك و انشر على من رحمتك ، و انزل على من بركاتك :
(پروردگارا، مرا به درگاه خود راه نماى ، و از فضل خويش بر من فيض ‍ برسان ، و رحمت خود را بر من بپراكن ، و بركات خود را بر من نازل فرماى )⁽¹⁴⁷⁾.
3. اللهم صل على محمد و آل محمد، و اجرنى من النار، و ارزقنى الجنة ، و زوجنى من الحور العين :
(بار خدايا، درود تو بر محمد و خاندان محمد نثار باد. مرا از آتش دوزخ پناه ده ، و بهشت را روزى من ساز، حورالعين را همسر من فرماى .)⁽¹⁴⁸⁾
4. اعوذ بوجهك الكريم ، و عزتك التى لاترام ، و قدرتك التى لا يمتنع منها شى ء من شر الدنيا و الاخرة ، و من شر الاءوجاع كلها:
(بارالها، از بدى دنيا و آخرت و از بدى همه دردها به وجه كريم تو پناه مى بريم و به عزت تو كه دست هيچ پوينده به آن نرسد، و به قدرت تو كه هيچ چيز در برابر آن توانايى سرپيچى ندارد، و حركت و نيرويى جز خداى بلند مرتبه و بزرگ را نيست )⁽¹⁴⁹⁾.
5. اللهم انى اسئلك من كل خير احاط به علمك و اعوذ بك من كل شر احاط به علمك ، اللهم انى اسئلك عافيتك فى امورى كلها، و اعوذ بك من خزى الدنيا و عذاب الاخرة :
(بارالها، از تو همه خيرهايى را درخواست مى كنم كه علمت به آنها احاطه دارد و از هر بد كه علم تو بر آن احاطه دارد به تو پناه مى برم . بارالها، در همه كارهاى خويشتن از تو سلامت و تندرستى مى طلبم و از خوارى دنيا و عذاب آخرت به تو پناه مى برم .)⁽¹⁵⁰⁾
6. سبحان من لا يعتدى على اهل مملكته ، سبحان من لا ياءخذ اهل الارض بالوان العذاب ، سبحان الرؤ ف الرحيم اللهم اجعل لى فى قلبى نورا و بصرا و فهما و علما، انك على كل شى ء قدير:
(پاك است خدايى كه به مردم كشورش ستم روا نمى دارد، پاك است خدايى كه اهل زمين را به عذابهاى گوناگون فرو نمى گيرد. پاك است آن كه مهربان است و پر مهر. بارالها، در دلم نور و بينش و فهم و علمى قرار ده كه تو بسى به هر كار توانايى )⁽¹⁵¹⁾.

7. الله لا اله الا هو الحى القيوم لا تاءخذه سنه و لا نوم له ما فى السموات و ما فى الارض من ذاالذى يشفع عنده الا باءذنه يعلم ما بين ايديهم و ما خلفهم و لا يحيطون بشى ء من علمه الا بما شاء وسع كرسيه السموات و الارض و لا يؤ ده حفظهما و هو العلى العظيم . لا اكراه فى الدين قد تبين الرشد من الغى فمن يكفر بالطاغوت و يؤ من بالله فقد استمسك بالعروة الوثقى لا انفصام لها والله سميع عليم الله ولى الذين امنوا يخرجهم من الظلمات الى النور والذين كفروا اوليائهم الطاغوت يخرجونهم من النور الى الظلمات اولئك اصحاب النار هم فيها خالدون :
(الله است كه خدايى جز او نيست . زنده و بسيار نگاهدارنده است . او را خواب سبك و سنگين فرا نگيرد. آنچه در آسمانها و در زمين است از آن اوست . كيست كه در آستان او جز به اذن او شفاعت كند؟ آنچه در پيش ‍ روى و در پشت سر آنان است مى داند، و به چيزى از علم او احاطه نيابند، مگر به آنچه او بخواهد. سلطنت و قدرت او آسمانها و زمين و سراسر جهان هستى را فرا گرفته است و نگهبانى آن دو، او را گران نيايد و اوست بلند قدر و بزرگ مرتبه . در دين اكراه نيست . همانا كه راه راست از راه كج آشكار گرديد. پس آن كس كه به طاغوت كافر گردد و به خدا ايمان آورد، همانا كه در حقيقت ، به دستاويزى در آويخته باشد كه آن را انقطاعى نباشد، و خدا شنوا و داناست . خدا دوست كسانى است كه ايمان آورند. آنان را از تيرگيها به نور بيرون آورد؛ و آنان كه كفر ورزند، طاغوت دوست آنان است و آنان را از روشنايى به تاريكى فرو برد. آنانند اصحاب آتش ، و آنان در آتش ‍ جاويدند)⁽¹⁵²⁾.

8. شهد الله انه لا اله هو و الملائكة و اولوا العلم قائما بالقسط لا اله الا هو العزيز الحكيم ان الدين عند الله الاسلام و ما اختلف الذين اوتوا الكتاب الا من بعد ما جائهم العلم بغيا بينهم و من يكفر بايات الله فان الله سريع الحساب :
(خدا گواهى مى دهد كه همانا جز او خدايى نيست ، و فرشتگان و صاحبان علم نيز گواهى مى دهند كه خدايى جز او نيست كه صاحب عزت باشد و راست كردار. همانا كه دين خدا تسليم در مقابل حقيقت (اسلام ) است و آنان كه به ايشان كتاب داده شد، وقتى اختلاف كردند كه دانستند دين خدا تسليم شدن به حقيقت است ، اما از روى حسد به علم خود پشت پا زدند. هركس به آيات خدا كفر ورزد (از حقيقت روى برتابد) پس خدا بى درنگ به حساب وارسى مى كند)⁽¹⁵³⁾.

9. قل اللهم مالك الملك ، تؤ تى الملك من تشاء و تنزع الملك ممن تشاء و تعز من تشاء و تذل من تشاء بيدك الخير انك على كل شى ء قدير تولج الليل فى النهار و تولج النهار فى الليل و تخرج الحى من الميت و تخرج الميت من الحى و ترزق من تشاء بغير حساب :
(بگو بار خدايا، همه هستى تو را است . ملك را به هر كس كه خواهى بخشى و از هر كس كه خواهى بازگيرى . هر كس را كه بخواهى عزيز گردانى و هر كه را بخواهى خوار كنى . خير به دست توست . همانا كه تو بر همه چيز بسى توانايى . شب را در روز فرو مى برى و روز را در شب فرو مى برى . زنده را از مرده بيرون مى آورى و مرده را از زنده . و هر كس را بخواهى بى حساب روزى مى رسانى ⁽¹⁵⁴⁾).